Gözlerimizi açtığımızda yeni yeni ortamlarda nefes alıp yaşamımızı sürdürüyoruz. Yeni yeni insanlarla tanışıp yerine göre kopmaz dostluklar yerine göre de akarsu misali gelip geçici arkadaşlıklar ediniyoruz.

Hayatı hiç bitmeyecek ve tükenmeyecek gibi yaşamaya devam ediyoruz. Sevdiklerimiz bizim elimizin altında. Kırdığımızda gönül almak yeterli geliyor. Kırılan kalbi onarmak kolay gibi gelse de parçaları gün geçtikçe puzzle gibi birbirine karışıyor.

Kaç kişinin aklına geliyor bir anda gözlerini dünyaya kapamak?Güneşin sıcaklığıyla birlikte yatağımızda gözlerimizi açamayacağız. Son nefesimizi de tüketmiş olacağız. Artık dünyadan bir alacağımız kalmıyor. Fakat bizden alacağı o kadar çok oluyor ki...Kırılan kalplerin tamiri yarım kalmış, ocağın üzerindeki çayı ısıtan yok. Evde ses seda kesilmiş. Sadece yerini acılara bırakmış. Hak olan ölüm üzerimize yağmış. 

Sevdiklerimize ne kadar değer verdiğimizi gösterebiliyor muyuz? Onların bizim için paha biçilmez olduklarını her fırsatta gösterebiliyor muyuz? İYİ Kİ VARSIN.. Sanal alemde herkesin hiç düşünmeden dile getirdiği cümleyi canı gönülden yüreğimizden akıtabilir muyuz? Teknoloji ilerledikçe sanal yaşama o kadar çok adapte olmuş durumdayız ki; sağlığımızda veya hastalık durumlarında kaç kişi birbirinin kapısını çalıp hal hatır soruyoruz?

Halamın kızı Aygül Afacan. Ardında iki tane dünya tatlısı evladını bıraktı ve bir tanesini de kendisiyle birlikte kara toprağa verdi. Daha dünyaya gözlerini açmadan anne karnında dünyaya gözlerini açmadan kapattı. Seveni elbette çok fazlaydı. İlk başta evlatları ve eşi. Annesi babası kardeşleri abla ve ağabeyi. Akrabaları kuzenleri. Hep dünyaya pozitif bakan ve karşılaştığı olumsuzlukları dualarıyla sümen altı ederek dua eden güzel kalpli kuzenim. Çocukluğunu çok iyi bilirim. Hayat bizi bir taraftan bir tarafa sürüklediğinden kopmalar meydana geldi. Sanal alem olan face de paylaştığı mutluluk ve hüzünlere şahitlik yaparak destek olduk. Ölüm gelmeden önce sanki anlamış gibi o kadar güzel dualar paylaşmış ki insanoğluna bir şeyler anlatmış. 

Bir gün herkes ölecek. Bugün yada yarın Belirsizlikler içerisinde. Kalp kırmak yerine tamirine gidilmeli. Kaybetmek yerine kazanılmalı. Saygı ve sevgi çerçevesinde yaşamalı ve yaşatmalı. 

Daha neyi bekliyoruz. Azrailin kapıya gelmesini mi yoksa sevdiklerimizin bizi yaşarken terk etmesini mi? Hatasız kul olmaz. Hataları yüze değil de konuşarak çözümlemeliyiz. Hayatımızda bilmece ve bulmacalardan ibaret. Bir elimiz yerine iki elin sesi var diyerek beraber yaparak paylaşmalıyız yaşadığımız sevinç ve üzüntüleri.

SENİ SEVİYORUM..BENİM İÇİN ÇOK KIYMETLİSİN..İYİ Kİ VARSIN..ŞÜKÜR Kİ YANIMDASIN..ALLAH RAZI OLSUN..SEN OLMASAN BEN NE YAPARDIM?..Bu sözleri yürekten duyarak hissetmek ve birlikte bu sıcaklığı yaşamak çok güzel olsa gerek. O zaman neden bunlardan kendimizi mahrum bırakarak DEV AYNAda hala kendimize bakmakla yetiniyoruz.

Sevdiklerimize sarılalım ve yanımızda iken değerlerini bilelim. Değeri beş para etmez insanlara değiştiğimiz insanlara dikkat edelim. Her zaman yanımızda olamayacaklarını düşünelim. Düşüncesiz davranışları artık üzerimizden atalım.

Siz iyi niyetinizi bozmayın. Göreceksiniz ki dikilen fidanların meyvelerini mutlulukla toplayacaksınız. 

Bir kez daha Allah'Tan rahmet diliyorum yüzü güzel gölü güzel kuzenim Aygül Afacan'a. Dualarımızdasın her zaman. O güzel gülüşü unutmak mümkün mü?